EINDELIJK EEN BEVREDIGEND TEAMSPEL!

4 punten uit 5 was te mager. Het scoren gaat moeizaam en het veldspel oogt stroef. De nipte nederlagen en het teleurstellende gelijkspel van vorige week dreunde dinsdag jl. nog na, toen we een oefenwedstrijd met 4-1 lieten lopen. Het dieptepunt? Hopelijk wel.

Het 2e elftal is op dit moment de revalideerruimte van fysiek en mentaal geblesseerden. Jongens met weinig ritme, conditionele achterstand en of vormverlies spelen per toerbeurt in het 2e. Dit maakt het voor de levensader van Meerkerk, nl. de jeugd niet makkelijk om te presteren. De wisselende samenstelling van het elftal met name in de as posities is cruciaal voor een gestage ontwikkeling van Tim de Jong, Jacco van Zessen en Benjamin Baars. Ondanks de tegenslagen groeien ze per wedstrijd. Er staat gewoon een goede kop op die jongens.

Sleeuwijk 2, promovendus, goed gestart en bivakkerend op plek 3 is een goed ingespeeld hecht team, geleidt door mijn cursusgenoot Carlo Bouman. Een team dat graag verzorgd wil voetballen net als Meerkerk 2. Het beloofde op voorhand geen saai schaakspel te worden. De eerste fase was voor Meerkerk, er werd vol gas gegeven om een voorsprong te bewerkstelligen. Sleeuwijk stond goed en was gevaarlijk in de omschakeling. De automatismen, loopacties en de daaropvolgende wisselpasses beoogden dit. Samen met een goede teamspirit maakt dit een gevaarlijke ploeg. Voor het eerst dit seizoen zagen we een strijdend geheel dat durfde te voetballen, bij vlagen nog onrustig aan de bal maar in ieder geval wél als geelzwart geheel de teamtactiek uitvoerend. Het was bemoedigend voor de nabije toekomst het team als geheel te zien voetballen in al haar facetten. Door de slordigheden liepen we zelf wel makkelijk tegen 4 gele kaarten aan. De echte vorm is er nog niet en dan maken verkeerde keuzes, inschattingsfoutjes en kansen missen het verschil. Echter stond de vernieuwde defensie als een huis onder leiding van Wilco denTuinder. Een oase van rust in het doel en de linie voor hem sturend en coachend en hij hield ons in de race door een paar goede reddingen te verrichten. Mike Kersbergen zorgde voor gevaar met enkele flitsende acties en na een terechte gele kaart werd hij de rest van de wedstrijd geprovoceerd door zijn directe opponent. Ook dit hoort bij het voetbal, gebruik maken van omstandigheden en zwakheden bij de tegenstander. Daarin is Sleeuwijk een stapje verder en als team volwassener.

Mark van Zanten werd op het moment suprême de bal voor de voet weggetikt en Benjamin Baars had moeten scoren uit een 1 op 1 situatie maar besloot de toesnellende verdediger uit te kappen in plaats van te schieten. De vorm is er wel bij deze balvaste, technisch begaafde speler, maar hij moet wel leren dat een scoringskans zakelijk benut moet worden en zeker als de stand om een doelpunt vraagt. Scoort hij wel dan had hier nu gestaan dat hij scoorde uit een fantastische actie. Maar goed, zonder fouten maken leert men niet al is het wel zaak hier lering uit te trekken. Rust 0-0.

De concentratie was na rust nog immer goed en het was Brian Vink, in de rug gesteund door broertje en aanvoerder Sjoerd en Barry Boom, die het team bij de hand nam om een voorsprong te forceren. De beloning volgde uit een corner van Mark van Zanten welke Benjamin Baars koppend afrondde. 1-0 en de ontlading was groot. Sleeuwijk bleef echter goed strijden en voetballen. Uit een vrije bal kon Wilco de inzet nog pareren maar was de rebound voor de rechtsbuiten die eveneens doel trof met het hoofd, 1-1. Al het harde werken was weer teniet gedaan. Maar de ruggen werden gerecht al was het zichtbaar dat de pijp leeg begon te raken. Thomas Mulders viel in voor Benjamin en even later verving de nog niet geheel herstelde Bart Bakhuizen de leeggespeelde Brian Vink. Zichzelf niet sparend in zowel offensieve als defensieve acties nam hij de ploeg op sleeptouw, het was genieten van de slimheid en de kwaliteit en dat terwijl hij verre van wedstrijdfit is. Wilco den Tuinder redde ons nog door een vrije kopkans door weer de nummer 7 van dichtbij te verijdelen. René van Genderen, die al een hele wedstrijd met het 3e bij Rijsoord in de benen had, verving Tim de Jong die zich kranig verweerde op de rechtsback positie. Ook Jacco van Zessen had al een 35 minuten bij 3 in de benen en dat ook nog na een dagje bruiloft op vrijdag. Ogenschijnlijk moeiteloos knokte hij met Tim, Robert en Wilcootje voor elke grassspriet. Zoals ik al zei: de jeugd heeft een winnaarsmentaliteit al moeten ze uiteraard nog veel leren. 

Na een 2e gele kaart voor de nummer 6 van Sleeuwijk bloedden Meerkerks aanvallende initiatieven dood. De pijp was leeg en van de wissels konden we niet veel meer verwachten door vermoeidheid c.q. gebrek aan fitheid. Sterker, het was Sleeuwijk dat nog wel wat over had en ons in leven liet door kansen wild over en naast te schieten. En zo eindigde de wedstrijd onder leiding van de goed fluitende scheidsrechter El Addouti in 1-1.

Tevredenheid overheerst. De eerste stap uit het negatieve resultaten dal is gezet en de groep heeft getoond nog immer over strijdlust en voetballende kwaliteiten te beschikken. Het probleem was en is dat we hier meer van overtuigd moeten zijn en verplicht zijn die individuele en teamkwaliteiten elke wedstrijd te laten zien. Maar het is en blijft een simpel verhaal, als we de kansen meer benutten hadden we minimaal 4 punten meer gehad.

Volgende week spelen we om 12:00 uur in Sprang-Capelle tegen SSC'55 om 12:00 uur, vertrek 10:15 uur.

RdH