Teleurstelling ...

Vandaag stond de wedstrijd op het programma tegen de meiden van LRC MO17 uit Leerdam. LRC had tot nu toe nog maar twee wedstrijden gespeeld maar deze twee wedstrijden hadden ze wel gewonnen.

We waren het voor de wedstrijd met elkaar eens dat LRC hun derde wedstrijd niet zou gaan winnen en dat de punten in Meerkerk zouden blijven.
Maar het zou heel anders gaan lopen, de wedstrijd kan samengevat worden met één woord dat ook als titel boven dit verlsag staat !
De gehele begeleidingsstaf was na de wedstrijd teleurgesteld over hoe deze wedstrijd verlopen is.

Teleurstelling zat 'm in het resultaat, het getoonde spel maar vooral in de instelling van een aantal speelsters. Voetbal is een teamsport en als een aantal spelers van zo'n team verzaken dan komt dat het resultaat niet ten goede.

De eerste helft was zwak van onze kant, steeds kwamen we (weer) een stapje te laat.
De tweede helft, wat normaal gesproken het sterkste deel van onze wedstrijd is, was deze keer nog zwakker. We kunnen allemaal wel eens een off-day hebben en niet iedereen kan even goed voetballen. Maar wat IEDEREEN  in ieder geval wel kan doen is WERKEN of INZET TONEN. Maar dat was vandaag voor een aantal speelsters blijkbaar te veel gevraagd.

Gold dit voor iedereen ? Nee, zeker niet ! Femke, Manon, Britte, Maartje en Helene, onze meiden in de achterhoede hebben weer hun stinkende best gedaan en veel aanvallen onderbroken en/of tegen gehouden. Maar deze meiden kunnen het niet alleen.
Er kunnen allerlei redenen zijn waarom het niet loopt maar, nogmaals, inzet en strijd is toch niet te veel gevraagd. Maar met je handen in je zij gaan staan, niet aanspeelbaar zijn en vervolgens wel commentaar hebben op je medespeelsters is niet netjes. En dat zeg ik dan nog (heel) voorzichtig.

Was het alleen maar kommer en kwel ? Nee hoor, want bij vlagen werd er soms aardig gevoetbald. We betrokken de keeper goed in ons spel en we hebben steeds weer geprobeerd om van achter uit het spel op te bouwen.
Soms waren er wel enkele lichtpuntjes in ons spel. Dat waren de momenten dat we het spel simpel hielden, we wel namen noemden, we elkaar wel coachten en we de bal (binnenkant voet) zuiver naar elkaar over speelden.

We kunnen het wel, het komt er alleen veel te weinig uit ! 
 
Ik hoop dat iedereen dit verslag leest en dat ieder voor zich er eens over na wil denken....

Ik wens iedereen een fijn weekend en tot volgende week.

Met sportieve groeten,

John Weijts
sv Meerkerk MO17