SLIEDRECHT 10 - SV MEERKERK 5

Ons vorige vakantie-uitje was zo goed bevallen, dat we vandaag weer mochten afreizen naar
vakantiepark de Sloopkogel in Hardinxveld-West. Het mooie van vakantie in eigen land is dat
je binnen 20 minuten op de plek van bestemming kunt zijn, lekker praktisch dus. Ook het
lentezonnetje bracht ons in een vakantiestemming. Het valt me tegen dat Willem nog geen
korte broek aanhad en ook de cowboy-broek van onze eigen Zalewski uit Hagestein werd
gemist. Het onthaal viel dit keer ook ietwat tegen. De receptie was dicht en Noah was onze
kleding vergeten mee te geven. Gelukkig kon De Zoon Van even omrijden om onze kleding
op te halen en kon Vader den Braven ons alvast inchecken op het park. Dit keer kregen we
geen oude stacaravan op een achterafveldje, maar ontvingen we zelfs een upgrade naar het
chaletje onder de hoofdtribune. Dat deze chaletjes uit het jaar 1920 stammen, laten we voor
het gemak wel even achterwege. De vorige keer in Sliedrecht speelden we op de plaatselijke
speelweide: verwarrende blauwe lijnen(?), zonder dug-outs en een veld dat je op vier
manieren kon bespelen: in de lengte, breedte, diagonaal en over twee velden. Dit keer werd
dit ons bespaard en speelden op de grens met Papendrecht op veld 86 aan de andere kant
van het complex. Het verleidelijke aan dit veld was wel dat je met enig gemak een bidon op
de A15 kon gooien.
Na een korte peptalk van Hans, de op acht na beste bondscoach van Nederland, waren we
klaar voor de opstelling. Helaas moest onze flamingo voortijdig afhaken en begon Spoednick
op doel. Bas, Jacco, Ivan en Mollie begonnen in de verdediging. Floris, Dylan, Willem en
Geert op het middenveld. Anas en Coen mochten het voorin proberen. Lukas nam de
honneurs waar op de zijlijn, waarbij hij goed werd gecoacht door de scheidsrechter van
dienst. Laat ik vooropstellen dat we de scheidsrechter altijd zeer dankbaar zijn, maar deze
scheids floot als de assistent-secretaris van de plaatselijke Rummikub-club: vrij veel voor
weinig dus.
De eerste 10 minuten was Meerkerk dominant. We speelden hoog op de helft van de blauw-
witten en kwamen tot enkele schoten. Helaas was het te weinig om écht gevaarlijk te
worden. Daarna was het Sliedrecht dat de overhand nam. Ons middenveld werd stuk
gespeeld door jongens met Italiaanse namen als Lorenzo, Gio, Ti amo en Debielio met als
sterspeler een Rensch look-a-like die Mollie achterin het leven zuur maakte. Uiteindelijk viel
de 1-0 uit een corner waarbij Meerkerk werd overrompeld door de inlopende spelers van
Sliedrecht. Ook de 2-0 viel vrij ongelukkig. Vanuit een kansloze hoek, plofte de bal die
waarschijnlijk als voorzet was bedoeld, achter Nick in de verre hoek het doel in. Vanaf dat
moment kwam de wedstrijd wel weer iets meer in evenwicht en lukt het de gele kanaries
om weer op de helft van Sliedrecht te komen. Toch viel vlak voor rust ook de 3-0.
Hans besloot in de rust het roer om te gooien: 4-2-3-1 werd de opstelling voor de tweede
helft. Meer over de flanken via tandem Mollie-Luuk en William-Floris en meer 1:1 op het
middenveld via Dylan, Willem en Beco. Coen bleef ons vaste aanspeelpunt in de spits. De
backs van Sliedrecht kregen het zwaarder, er ontstonden meer ruimtes en Coen wist de
verdediging meer tot wanhoop te drijven. Dit resulteerde in een gefrustreerd natrapje van
de laatste man, welke ‘toevallig’ werd gemist door de scheidsrechter. Eigenlijk was dit
precies wat Meerkerk nodig had: meer vuur in de wedstrijd en meer gevaarlijke kansen.
Uiteindelijk zul je dan altijd zien dat de keeper een wereldredding maakt die hij
waarschijnlijk maar één keer in zijn leven zal maken en dat gebeurt dan uitgerekend tegen
ons. Een inzet van Coen die richting de kruising vloog, wist de keeper op katachtige wijze te

pareren. Ook Beco werd gevaarlijk met een schot op de lat. Op wat speldenprikjes en
uitbraken via de flanken na, wisten we echter niets meer te forceren. Hoewel Sliedrecht niet
echt gevaarlijk meer was, mede omdat Geert scherp stond te vlaggen voor buitenspel, wist
de ploeg er toch nog twee te maken. Misschien een uitslag die ook deze week weer enigszins
geflatteerd uitvalt, maar we moeten het er weer mee doen. Volgende week in Noordeloos
verwachten we allemaal drie punten. Want zoals een groot man ooit zei: waarschijnlijk
hebben we het beste spel voor de laatste vier, of inmiddels drie, wedstrijden bewaard.