SV Meerkerk 5 - Sliedrecht 10

Het leven is niet altijd even makkelijk. Soms moet je een zaterdagavond verplicht met je
vrouw op de bank zitten, scheur je je lies af, moet je verplicht thee drinken met de opa en
oma van je vriendin of krijg je een bal in je zak geschoten. Maar wat onze Mark deze week is
overkomen, slaat echt alles…

Ik vraag jullie dan ook om nu eerst een minuut stilte in acht te nemen om de zaadleiders van
onze Pion te herdenken.

R.I.P.

Overigens vroeg het personeel in het ziekenhuis zich later af waarom de patiënt heel de tijd
op dezelfde plek bleef staan.

Terug naar de orde van de dag. We spelen vandaag tegen Sliedrecht 10. Hans had extra tijd
nodig om de opstelling en strategie te bepalen en had daarom de wekker om 06.00 uur
gezet. De zware as was immers niet aanwezig. Rond hetzelfde tijdstip dook Noah onder de
wol en lag Mollie te dromen over twee haringen en een bakje saffraan-aoili. Beco was nog
eerder bezig met de wedstrijd en stuurde vanuit de USA om klokslag 00.00 uur een tikkie.
Dat is nou echt autisme light.

Het vertrouwen voor deze wedstrijd was groter dan ooit. De wedstrijd hiervoor hadden we
namelijk een selectie van 28 man gepoetst en dat smaakte naar meer. Aangekomen op de
Burcht valt op dat Wiljem een trui aan had gelinkt aan zijn favoriete nummer. We hebben
deze nieuwe hit ook dan weer goed beluisterd in de kleedkamer. Nadat de weer fris
gewassen kleding om het lijf zat, iedereen voldoende Rennies had gegeten en de
tijgerbalsem rijkelijk was gesmeerd, begon Hans aan zijn donderspeech. Zelfs de
ghettoblaster van Meerkerk 4 kon deze speech niet overstemmen bleek achteraf. De boel
werd dan ook weer flink op scherp gezet. Bert had gehoopt op een plaats op de bank en had
daarom alvast zijn trainingsbroek aangetrokken. Mollie had daarentegen wel zin om te
shinen. Om dit extra kracht te geven had hij voor zichzelf het nummer 10-shirt verstopt in een
geheim vak in de wastas.

De volgende mannen mochten het gaan doen in de 1 e helft: Nick op doel, de verdediging
bestond uit Bert, Ivan, Jacco en Curn, het middenveld werd ingevuld door Justin, Mollie,
Willem en ondergetekende en de spitsposities waren voor Noah en Coen. De leidsman is
onze eigen Terry. De 1 e helft gaat op en neer. Sliedrecht, dit keer geen tokkies maar fitte
gasten van een jaar of 23, scoort al snel de 0-1. Diego Armando Bert scoorde bijna de
gelijkmaker en deze actie bleek hem fataal. Kon die toch snel aan het bier. Ook Noah haalt
de rust niet door een liesblessure. Aan het eind van de eerste helft geeft Curn een
wereldassist op Justin die goed vrij staat en de keeper laat vissen. Mooie goal! We gaan met
een gelijkspel de rust in. Aangekomen in de kleedkamer stond er thee voor ons klaar. Deze
is gezet door Bert en de oma van zijn vriendin. In de tweede helft komen Floris, Geert, Anas
en Mika in het team. Over de wedstrijd gaan we het verder maar niet teveel meer hebben.
We komen al snel achter en het spelbeeld wordt er niet beter op. De liters bier van de
vrijdagavond spelen een te grote rol en de gasten van Sliedrecht hebben een net wat betere
conditie. We verliezen de pot uiteindelijk met 1-4.

Gelukkig zijn wij als team veelzijdig en komen onze kwaliteiten op andere fronten ook tot zijn
recht. Bier drinken en eten bijvoorbeeld. Na een paar goudgele rakkers melden we ons om
18.00 uur bij Chinees Restaurant de Lange Muur. Krokante kip, garnalen met yu shian saus,
Chinese nasi, babi pangang, haasbief in zware pepersaus, tongfilet uit het kanaal… de chef
heeft extra zijn best gedaan voor dit culinaire gezelschap. Het is een gezellige avond en de
wedstrijd wordt snel vergeten. Nick, zittend tussen zijn ouders, geeft nog een speech die
meer energie geeft dan een Irish Coffee zonder slagroom. De eigenaresse heeft een oogje
op Remco wat resulteert in een paar flessen gratis drank.

Halverwege het diner komt Foe Yong Hajo ook nog even gezellig langs. De avond vordert en
drang om alvast in te zingen wordt bij een aantal steeds groter. Na een paar verse jus
d’orange komt Annasi los en transformeert zich tot een echte volkszanger. ‘’Kleine Jongen’’
wordt vocaal magistraal nagezongen en aan het eind van de avond hebben we te maken
met een ware Anas Hazes. Het diner zit er bijna op en we krijgen nog een toetje geserveerd.
Helaas voor Hijkie staat er geen natte keek op de menukaart. Nick pakt zijn verantwoording
door de rekening te betalen. Ook buiten het veld hebben we geluk met zo’n leider. Eenmaal
buiten bij het restaurant wordt Mollie nog even vermanend toegesproken op het zebrapad.
We sluiten de avond al zingend en drinkend af in de kroeg en kunnen weer terugkijken op
een enerverende zaterdag.

Goed voorbeeld doet volgen, dachten ze bij het eerste. Ook zij hebben een groepje mensen
gepoetst. Die derby begint toch een beetje eentonig te worden zo.

Op naar VVAC uit!

Groeten,

Otto