En we noemen de club M.V.V.: Meerkerkse Voetbal Vereniging.
Het was zaterdagavond, 4 juli 1931. In de bovenzaal van de familie Schakel, de tegenwoordige Gouden Leeuw komen de grondleggers van de tegenwoordige voetbalvereniging Meerkerk bijeen. Ondanks eerdere tevergeefse pogingen in 1911 onder de naam M.V.V.en in 1913 met de naam Hercules om tot oprichting van een voetbalclub te komen slaagden Peet Beukers, voorzitter; Ruud van der Heiden, secretaris; Klaas van den Heuvel, penningmeester; Piet van der Heiden en Huib de Keizer, commissarissen er wel in om als nieuw bestuur een voetbalclub op te richten.
De naam werd Meerkerkse Voetbal Vereniging – MVV en de clubkleuren vond men terug in een prachtig geel/zwart shirt ‘staand gestreept’ met een zwarte broek, alles passend bij de kleuren van het wapen Meerkerk..
Contributie voor werkende leden bedroeg 20 cent per week en een rustend lid betaalde 10 cent. Het was crisistijd dus een werkloze kwam met hetzelfde bedrag weg als het rustende lid. Dit gold ook voor de kinderen ‘welke hun vader werkloos is en steun trekt’.Voor één gulden was je een heel jaar donateur. De heer A. den braven werd het baantje van ‘ballenbewaarder’ opgedragen, “hetgeen hij direct aanvaaardt’.
Het bestuur slaagde er vrij snel een veld te huren van de heer Gijs de Ruyter. De huurprijs bedroeg 2,50 gulden, ‘zonder koeien erop’. Het veld lag over de ‘Scheepjesbrug’. Deze inmiddels opgeheven brug bestond uit een houten wegdek op een aantal ‘scheepjes’ en verbond de Bazeldijk ter hoogte van het huidige recreatiepark met de Kanaaldijk. Als men sprak over het terrein ‘achter den Boomgaard’ wist iedereen in Meerkerk wat men bedoelde.
Niet gehinderd door tactische systemen kon de training bestaan uit doelschieten en een partijtje.
De wedstrijden.
De club nam deel aan ‘serie-wedstrijden’. Bij een vereniging werden een aantal wedstrijden tegen meerdere clubs gespeeld. Het team peddelde per fiets naar omliggende verenigingen. Voor finalewedstrijden in Vuren verschafte men zich de luxe om per autobus te gaan. Wel iedereen er even uit om bij de Arkel de bus tegen de Arkelse Dam op te duwen.
Bij SFC in Sleeuwijk werd een 3e prijs gehaald, mede doordat Raamsdonkveer wegens vechten werd gediskwalificeerd. Niks nieuws onder de zon dus.
Het omkleden vond plaats in een goed geventileerd onderkomen: de open lucht. Een kleedlokaal was dus geen overbodige wens. Middels 400 loten à 0,25 gulden kwam geld in het laatje. De aanbesteding werd binnen gehaald door een werklozenkoppel, de heren Joh. Boon en Cor van de Grijn voor een bedrag van 120 gulden. Korte tijd later had MVV een echt (houten) kleedlokaal, een rijk bezit.
In het voorjaar van 1932 hadden andere werkloze leden, o.a. door takkenbossen in de greppels te brengen, het veld opgeknapt en kon men, officieus, deelnemen aan de zomeravondcompetitie, (een fenomeen dat door menig deelnemer uit de huidige wintercompetitie met jaloezie zal vervullen,) uitgeschreven door de toenmalige Brabantse Voetbal Bond. In bekerwedstrijden versperde het Tilbugse JVA een finaleplaats: 5-2 verlies.
Het tweede en derde elftal speelde in GHD ( ???? ???? ????)-competitie.
Het Hemelvaartsdagtournooi van 1933 trok maar liefst 500 bezoekers. De goed leidende clubscheidsrechter Nico Beukers mocht van de club de scheidsrechtersfluit behouden.
De vereniging houdt stand, maar wel onder een andere naam.
In de spoedvergadering van 30 oktober wordt gesloten tot de huur van een ander terrein ‘uitstekend geschikt voor de voetbalsport’, want ‘de grond bestond uit zand en had afmetingen van meer dan 150 x 75 meter’. In de volksmond ’t Hoog genoemd! Is gelijk duidelijk waarom het huidige voetbalcomplex ’t Hoog heet.
De vereniging telt 56 leden en 34 donateurs. Er komt zoveel geld in kas, dat Bas de Jong het nodig vond een geldkistje te schenken. Op het veld werd een consumptietent ingericht. De vermaarde broeders Cor en Rein ‘Broer’ Nunnikhoven, respectievelijk oud-spelers van Unitas en SVW werden lid van MVV. Een wedstrijd tussen een Gorkums elftal met international Frank Wels en een Zwaluwenelftal bracht een recordaantal toeschouwers op de been en Euphonia verzorgde de muziek.
Niet alles was zonneschijn: een storm blies in 1935 het clublokaal omver. “IJverige leden’ herstelden dit uiteraard.
Het werd serieuzer: een elftalcommissie, een rooster van kalkers, controlecommissie op de financiën en ten slotte trad men officieel toe tot de Brabantse Voetbal Bond, die in de 2e klasse A der BVB, afdeling I , Betuwe. Men speelde tegen de volgende elftallen: Heukelum 1, Leerdam 2, L.S.V (Laag-Dalem), V.V.V 1 ( ???) , Rhenoy 1, Beesd 1, E.V.V. 1 (?????) , N.S.V. 1 (Noordeloos)
Er werd natuurlijk een verloting gehouden en zo won in ’34 de heer Paardekooper het pendulestel.
Andere tegenslag: de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond wijzigde de naam M.V.V. in Voetbal Vereniging Meerkerk. MVV in Maastricht had de oudste rechten. Jammer, want zo konden anderen niet meer profiteren, zoals ………. , die, nadat de teamcoach gehoord dat hij bij MVV voetbalde, hem onmiddellijk opnam in de selectie van Nederlands Militairelftal!
Rustige jaren en ..een echte trainer.
Henk van der Heiden, oud-Unitaspeler, werd de eerste trainer, die geheel belangeloos kwam trainen. Dit inspireerde Arie Versluis Snz. om ook in de winter per fiets uit Breda, waar hij als militair gelegerd was, heen en weer te fietsen om het doel te verdedigen.
Voor die tijd bijzondere wedstrijden waren die tegen het negerelftal “Panamaribo” die op Pinkstermaandag of Hemelvaartsdag werden gespeeld. Zo telde een wedstrijd tegen de “Zwartjes” een keer 600 man publiek.
Het eerste kampioenschap werd behaald door 2e elftal in de 3e klasse van de Brabantse voetbalbond.
In het algemeen waren het rustige jaren. Er werd gespeeld, vergaderd – eerst in de zaal van Schakel en later bij Sap, voorzitters en secretarissen gekozen, convocaties uitgedeeld, geschorst en zelfs geroyeerd, leden van buiten Meerkerk werden vrijgesteld terreinwerkzaamheden en Jac. den Braven wil op het aanplakbord laten schilderen “verboden aan te plakken”. Joh. den Braven biedt aan het doelverdedigers beroep te leren. Bij de rondvraag komt de aap uit de mouw: een toekomst als veldspeler zit er niet meer in. Hij is gedeeltelijk geblesseerd geraakt en vraagt de club of hij z’n doktersrekening kan declareren.
Soms slaat de vlam in de pan. Zoals wanneer G. Tukker vraagt of er ‘controle op de (toegangs-)controle’ wordt uitgeoefend. Niet gebeurd: de secretaris verlaat de zaal, de vergadering krijgt ‘een rumoerig karakter’ en de voorzitter is genoodzaakt de vergadering te verdagen. Geen punt, men gaat 14 dagen verder en na ‘enige vragen van minder waarde’ wordt tenslotte de vergadering in vrede beëindigd.
De winter van ’38 / 39’is streng en ongenadig: wederom wordt het kleedhok weggevaagd door een storm en secretaris Brokking vraagt zich af de jongens door ‘het ijs en de regen het voetballen niet verleerd zijn’. Een kortstondige dip maakt de club door als waarnemend voorzitter de club op 21 juli 1939 ontbindt,
echter op 6 augustus brengt P. Beukers met de voorzittershamer de club weer tot leven, zo meldt secretaris Mos Hakkesteegt.
Er komt oorlog.
In het jaar 1939 dienen zich in de club de eerste tekenen van komende onheil aan: gehuwde militairen werden vrijgesteld van contributie. De in Meerkerk gelegerde militairen mogen van het veld gebruik maken en men besloot met de van elders komende soldaten ‘in samenwerking’ te spelen. Gevolg was een sterk elftal met zelfs kampioenskansen in de inmiddels ontstane noodcompetitie. Echter een aantal van onze leden, waaronder liefst vier bestuursleden, werden ook onder de wapenen geroepen. Toen op 10 mei 1940 de oorlog uitbrak was het voetballen meteen afgelopen. De bezetters vorderden het terrein en toen het vrijgegeven werd, konden we niet meer huren. Omdat we in april 1941 nog geen veld hadden, trokken we ons uiteindelijk terug uit de competitie. Uiteindelijk slaagden de bestuurders erin het oude veld van Gijs de Ruyter weer te huren. Intussen waren we van de Brabantse Voetbalbond over gegaan naar Dordtse Voetbalbond. Het was de toenmalige voorzitter van de DVB, Piet van de Hoek, welke tezamen met ons lid Anry Schakel de eerste bespreking had met B&W van Meerkerk , september 1941. De club draaide moeilijk in de oorlogsjaren, geen wonder als driekwart bestaat uit onderduikers. Zelfs het kleedlokaal werd als onderduikplaats gebruikt. In de zomer van 1944 werd door de bezetters de competitie stil gelegd. Nol Schakel, Bas van der Wal en Jan Eikelenboom werden door de Duitsers weggevoerd, alleen Bas kwam terug. Een jaar eerder was Anry Schakel al overleden. Hij was een broer van verzetsheld Maarten Schakel. Bij dit alles was het plunderen van de prijzenkastdoor de Duitsers in het café Hof van Holland slechts bijzaak.
Diezelfde Maarten Schakel, werd kort na de oorlog even voorzitter, vervolgens snel daarop erevoorzitter, want het burgemeestersambt van Hoornaar, Hoog-Blokland en Noordeloos riep hem en later werd hij een gerespecteerd kamerlid. De vereniging slaagde erin een nieuw terrein te huren van de heer de Ruyter. het was het voormalige terrein waar muziekvereniging Euphonia haar festivals compleet met kermis hield, zelfs werd er een keer een landbouwtentoonstelling gehouden. De firma van Dam maakte het veld spelgereed en in het najaar van 1945 werd de competitie hervat. Ons vlaggenschip bevoer de wateren der 1e klasse van de Dordtse Voetbal Bond.
Na de oorlog.
17 augustus 1946 marcheerde voetbalminnend Meerkerk onder leiding van Euphonia naar het nieuwe terrein, compleet met een stenen kleedlokaal om deze accommodatie officieel in gebruik te nemen. Piet v.d. Hoek voorzitter van DVB verrichtte de opening, daarna een veteranenwedstrijd en tot slot een concert met stoelendans van Euphonia en’ zoo hoorde dezen dag ook weer tot ’t verleden’. Later behoorde ook het wassen in de sloot tot ’t verleden.: er werd een ‘waslokaal’ en een scheidsrechterskamer gemaakt. het verliep niet altijd gecoördineerd, want er moest wel eens een muur worden afgebroken omdat men vergeten was de kozijnen in te metselen. Klaarblijkelijk werden er wel meer afmetingen in twijfel getrokken: bij de ledenvergadering van 12 september stelt doelverdediger Bas van Dam dat wanneer de palen op maat geweest waren er geen bal was ingekomen.
Meerkerk draaide goed mee in de competitie, misschien wel door trainer en oud-international en oud- Feyenoordspeler Toon Duynhouwer. Henk Vink, Bas den Ottelander Lzn, Klaas van den Heuvel en Klaas van der Wal speelden met o.a. SVW-ers en DFC-ers in een streekelftal tegen het grote Unitas. Ook de junioren deden het prima (alle uitwedstrijden werden op de fiets bereikt) en werden 2 keer kampioen.
Op 19 februari 1950 werd in de nieuwe shirt ‘geel met een zwarte ‘V’ over de schouders’, gekocht bij firma Kooyk uit Eindhoven, van Papendrecht gewonnen, doelpunten Joost Vink en Gerard Spruyteborg.
Het huidige schoolvoetbal ‘Meerkerk en omstreken’ kwam tot stand. Wie had toen kunnen vermoeden dat ooit een team van de Rank uit ons dorp derde van Nederland zou worden. Dieptepunt was het overlijden onze veelbelovende speler Joop Stuurman op 18 mei 1954. Medespelers en vrienden droegen hem naar zijn graf en men herdacht ‘één onzer beste en prettigste leden’.
Naar de zaterdag en naar de Rijskade.
Het werd steeds moeilijker om twee elftallen op de been te houden. Het bestuur besloot na vele vergaderingen om de heren Cor Nunnikhoven en Bas van der Wal op huisbezoek te sturen om leden ‘te winnen en te polsen’ actief te worden of te blijven als men op zaterdag ging spelen. Op 22 juli1956 werd in een historische vergadering in de bovenzaal van ‘Hof van Holland’ besloten om de Sportvereniging Meerkerk (als laatste vereniging van het ‘platteland’ tussen de rivieren) over te gaan naar de zaterdagcompetitie. Hoewel de eerste wedstrijd er slechts 10 man kwam opdraven, ging men door en zoals het zo vaak gaat: doorzetters krijgen het gelijk aan hun kant. De resultaten werden steeds beter. Klaas van den Heuvel werd trainer en de club pikte een stevige graankorrel mee van de voetbaltoto. Het 25 jarig bestaan werd gevierd middels een openlucht feest. Ruud van der Heijden en Sjaan (de vrouw van) Nunnikhoven hadden in 1957 al tegen de commissaris der koningin de wens uitgesproken van ‘een goed en gunstig gelegen voetbalveld’. ‘Zal voorlopig wel een wens blijven’, verzuchtte secretaris Jacques Copier. Echter in de zomer van 1963 werd het Gemeentelijk Sportveld aan de Rijskade bespeeld. Belangeloos stelde Arie Wink een houten gebouw ter beschikking als voorlopig onderkomen. Ex-DOS (Utrecht) speler Louis van den Boogaard werd trainer. Hij kreeg een trainingsveld met later zelfs verlichting ter beschikking. De club werd groter en groter. De B-junioren werden kampioen. Als beloning togen de jongens met hun trainer Wim Ringelesteijn naar de europacupwedstrijd feyenoord- Vasas Budapest.
De vereniging baarde in dat jaar haar eerste clubblad: het kostte één lid, zijn stukje werd niet geplaatst..
De heer Koolen, een vakkundig trainer formeerde een team met veel begaafde jonge spelers en Meerkerk 1 stoomde van de tweede naar de eerste klasse (1966) en vervolgens jumpte men in 1968 vanuit de onderklasse naar de 4e klasse van de KNVB, het echte werk. In 1968 kreeg Bas van der Wal de zilveren speld door de KNVB overhandigd. Niet verwonderlijk: de naam van deze man zie je van het begin af in alle verslagen in allerlei hoedanigheden.
Een verlies was het overlijden van J. van de Heuvel. Hoewel het om voetballen gaat is het belang van een eigen kantine groot in 1969 werd kantine overgenomen door SVM en kon het spekken van de kas beginnen.
VRAAG VAN WANNEER IS DE OMNI ????
Met het eerste ging het op en af: 1970 degradatie uit de KNVB, vervolgens weer promotie en in 1974 via een beslissingswedstrijd tegen Wieldrecht weer terug in de afdeling, Volendam aan het Kanaal zeg maar. Pleister op de wonde: het inmiddels (wel-)gevormde damesteam, het tweede en de B-junioren werden kampioen. Intussen werd in de afdeling Dordrecht een hoofdklasse gevormd waarin Meerkerk paste als één der sterkste elftallen.
Het overlijden van clubman Bas van der Wal werd als een zware slag werd gezien.
Meerkerk naar ’t Hoog en naar grote hoogte.
Op 4 augustus 1976 werd sportpark ’t Hoog aan de Burggraaf geopend. Waar vroeger de kinderen voor een sigaar van 8 cent kersen mochten zoeken in de Boomgaard van de eigenaar Jacob Bijl verscheen een prachtig complex van maar liefst 4 velden, kleedkamers en een kantine, waarvan de velden werden aangelegd door de firma Oldenburg uit Nieuwendijk. Een onderliggende strook zand zorgde er voor dat steeds op Meerkerk de spelers de kicksen aantrekken terwijl op andere plaatsen voetballers de zwemvliezen uit de tas halen.. Dezelfde stroomrug als het veld bij.. juist ’t Hoog aan de scheepjesbrug.
De gemeente en diverse andere instanties droegen een ruim financieel steentje bij. Maar..de kantine en ook enkele kleine gebouwtjes kwamen geheel door zelfwerkzaamheid van clubmensen tot stand. Een prestatie van formaat en vele foto’s getuigen van een grote inzet van allerlei toegewijde clubmensen.
Vele belangstellenden vanuit de sport maar ook daarbuiten waren aanwezig toen Mr. Vrolijk de officiële opening verrichtte. Het werd nog vrolijker: Jan Willem Versluis, onze toenmalige Voorzitter kreeg de zilveren speld van de KNVB uitgereikt voor zijn vele verdiensten voor de het voetbal. Weliswaar verloor Meerkerk de openingswedstrijd van Feyenoord C, maar dat weet alleen iemand die een jubileumboek leest.
Bijzonderheid uit die tijd was de single ‘Meerkerkers, Meerkerkers’ gezongen door het 1e elftal. Dit vinyl is inmiddels een collectoritem en wat belangrijker is: het wordt nog steeds gezongen.
Joop de Vries bracht de geelzwarten weer naar de 4e klas in ’78. Algemeen voorzitter van de ‘omnivereniging’ Piet Versluis sr. droeg de voorzittershamer over aan Jan Priem, zijn schoonzoon. Dat de heer Versluis de enige drager in de vereniging is van de gouden speld van de KNVB geeft aan welke bijzondere status deze man had. Een uitgesproken standpunt gecombineerd met daadkracht zijn eigenschappen die hem een bijzondere man maakten.
Een droeve dag voor Meerkerk was het overlijden van Bert de Jong, die omkwam bij een auto-ongeluk van derde elftalspelers.
Droeg ’t Hoog vroeger vrucht in de vorm van kersen, nu begonnen de kampioenschappen zich aaneen te rijgen en 1979 was een uitgesproken oogstjaar: Meerkerk 1 stoomde door naar de derde klasse en het 2e , 3e en 4e bleven niet achter: ook zij werden kampioen. Wat anders te doen dan een groot feest maken? En de heer Jonas van de KNVB schoof een zilveren speld op de revers van Bas den Ottelander.
En zoals eerder in het volgende jaar moest men weer terug naar de 4e klasse, maar ja zo heb je wel op zijn tijd een kampioenschap.
In 1981 werd ter ere van het 50 jarig bestaan een jubileumuitgave van de voetbal, volleybal en gymnastiek uitgegeven, een voorloper van wat nu in uw handen ligt.
Het was feest: een voetbalwedstrijd tussen ondernemers en een elftal van artiesten van radio en TV, de Veronica Drive Inn Show en onvermijdelijk: een feest in een feesttent. Bijzonder was het kampioenschap van Nederland voor afdelingsteams op de drie velden van het Hoog, iets wat normaal aan het KNVB Sportcentrum in Zeist voorbehouden was.
In 1981 staat de succesvolle trainer Joop de Vries staat zijn plaats af aan Bertus Dekker. Het eerste elftal wordt kampioen en gaat het weer eens in de derde klasse proberen en het damesteam werd kampioen in de afdeling 3e klasse.
Jeugdcommissie!!!!o.a. Dick Zaal, Gert-Jan van Ochten
En mooie buitenaccommodatie, maar binnen..? Dat men voor een overdekte trainingsaccommodatie naar Lexmond moet zit niet lekker en er wordt gesproken over een sporthal op het Hoog. Behalve alle geledingen van S.V.M zullen ook Euphonia, PKV ‘Altijd Beter’, de Volkskerstzang, de bibliotheek er gebruik van kunnen maken. De gemeente is voornemens op het Hoogh een sporthal te bouwen. Een enquête wordt gehouden . Die valt niet overal in goede aarde: de gemeente reageert droog dat een reden voor de voorgestelde locatie het Hoog niet kan zijn ‘om de bouw aldaar te kunnen begapen’ en de stichting Samenlevingsopbouw Alblasserwaard en Vijfheerenlanden adviseert zelfs een nieuwe enquête te maken. Jammer, immers de formulieren waren ‘onder barre weersomstandigheden uitgezet en opgehaald’. Er ontstaat onder- en bovengronds een krachtenspel . Steeds meer wordt duidelijk op het Hoogh niet gebouwd gaat worden. De rapen zijn gaar, spreekwoordelijk gesproken. Termen als ‘kleinzielig gekissebis’ worden alras vervangen door ‘huichelarij’ en ‘de vereniging de nek omdraaien’ en tenslotte wordt de gemeente gedreigd met een procedure tot aanklagen van ‘onbehoorlijk bestuur’. Op 28 februari 1983 valt de klap: sporthal komt niet op het Hoogh, maar op het terrein van IJsbrand Boogerd en wordt gecombineerd met een dorpshuis. Bas den Ottenlander en zijn vrouw Any verlaten het strijdtoneel en bedanken. 25 juni 1985 heeft algemeen voorzitter Priem de zaak weer op de rails: de AROB-procedure bij de Raad van State (tegen de gemeente) wordt ingetrokken en Bas treedt als voorzitter van de voetbal weer ten tonele.
Tijdens al dat geweld incasseert Hans van den Hoven de oorkonde, behorend bij het erelidmaatschap als erkenning van zijn verdiensten bij de bouw van het Hoog. Het jaar daarop valt Piet Versluis jr. ook deze onderscheiding ten deel. Nog verder schopt Jan Willem Versluis het: hij wordt door Dick Jonas van de KNVB als lid van verdienste benoemd en scoort van de vereniging een racefiets inclusief kledij. JW was zo’n 25 jaar clubvoorzitter ook lange tijd voorzitter van de afdeling Dordrecht, een voetballend opzicht zou je van een vergaderleeuw kunnen spreken.
Jaap Scherpenzeel neemt, zoals hij zei ‘noodgedwongen’ het voorzitterschap over. Het Clubblad zit weer in een dip. Wel zijn er in 1985 zijn er maar liefst 3 meisjesteams verschenen. Een trofee, waar men de kicksen voor poetst is de OVM-bokaal, beschibaar gesteld door de ondernemers. Uit Oelegem België verschijnen spelertjes op een jeugdtoernooi en zo heb je ineens een internationaal jeugdtoernooi. Niet te verwarren met het zeer lokale ‘Vijfheerenlandentoernooi’ voor de senioren. Domper: Meerkerk 1 verliest de degradatiewedstrijd tegen TSB en trainer Rob Schiedon, een jaar later opgevolgd Jan de Bruyn, geassisteerd door elftalleider Adrie Erkelens, masseur Jelle Malawauw (‘geeft elke speler op zijn tijd een massagebeurt’), later Waldo Weeks, gaan met ze verder in de 4e klas. Dit alles neemt niet weg dat het een mindere periode voor de club is. Het is moeilijk bestuursleden en vrijwilligers te vinden, weer eens gezeur over de indeling van de elftallen, spelers willen niet wisselen, goede spelers vertrekken of stoppen en de jeugd denkt er zonder trainen ook te komen, zo mopperen trainers en bestuurders.
Eén van de uitzonderingen wat betreft de vrijwilligers is Sieb Doorn. Vanwege zijn verdiensten voor de club en de afdeling krijgt hij de zilveren speld.
Inmiddels verschijnen de eerste jaarverslagen uit een printer, het EK-voetbal 1988 wordt na afloop van de jaarvergadering op een groot scherm ter kantine vertoond en men kan er niet genoeg van krijgen: in november wordt de videeo nog een keer herhaald na de ledenvergadering. Jan Verweij bestuurt inmiddels de jeugdcommissie. De winterstop met zaalvoetbal, spelregelwedstrijden, zwemmen en schaatsen lijkt zo mogelijk nog aantrekkelijker dan het zomerseizoen. Hoewel in de zomer van 1989 was er een eerste sportkamp in Zeist. FC Utrecht-spelers Robbie Alflen en Herman Verrips leenden
hun gezicht en techniek aan de Open Dag in mei buiten. Het pupillentoernooi telde 37 deelnememde teams. De eerste geschoolde jeugdvoetbaltrainers, o.a. Wim Looyen en Bert van Kleij, verschenen ten voetbaltonele. Het een en ander bleef niet zonder gevolg: een jeugdleden aanwas van zo’n 30 %.
Voorzitter Bas den Ottelander schetst in de leden vergadering van 1989 een minder rooskleurig beeld zowel de financiële positie, als ook de fysieke staat van het eens zo glorieuze complex het Hoogh. In deze zelfde vergadering geeft aan in zijn vijfjarig voorzitterschap veel geleerd te hebben en geeft de hamer over aan Wim Mulckhuijse. In deze tijd ontstaat ‘de club van honderd’, een activiteitencommissie en Dick Kooijman en Hans Snoek geven een mond-op-mondbeademing van de clubkrant. Nauwelijks een jaar later ontstaat een ernstige bestuurscrisis in de omnivereniging SVM omtrent voorzitter Mulckhuijse. In het hoofdbestuur wordt hij ervan beticht om de voetbalafdeling te willen ontkoppelen van de omnivereniging. ‘Bestuurcrisis’ kopt een schrijven aan alle leden van de afdeling voetbal. Het volledige bestuur van de afdeling voetbal blijft achter Mulckhuijse staan, hetgeen niet voorkomt dat Mulckhuijse geroyeerd wordt. door het hoofdbestuur. Het voetbalbestuur stapt en masse op. Een extra ledenvergadering is het minste wat gedaan kan worden en natuurlijk een crisismanager: Jan Willem Versluijs. Hij formeert een interim voetbalbestuur. Uiteindelijk overhandigt hij aan Kees Verkerk, vol symboliek een bos sleutels en Kees is voorzitter.
In de jaren hierna keert de rust weder, het ledenaantal en sportieve prestaties groeien, er zijn plannen tot verbouw van de kantine en een jeugdhoek. Het stratentoernooi belelft zijn première. Aan het eind van de vergadering in ‘94 wordt scheidend algemeen voorzitter Mos Hakkesteegt als ere-voorzitter van SVM benoemd. Nauwelijks is de geëerde voorzitter met zijn oorkonde achter de horizon verdwenen , of alsnog diende zich aan waar eerder koppen voor rolden: de Omnivereniging, waarin inmiddels badminton, gymnastiek, volleybal en voetbal zaten, wordt ontbonden in een algemene vergadering op 12 juni 1995. Bij de voetbal is men er niet echt rouwig om: men ziet de toekomst als zelfstandig vereniging rooskleurig in en dat bleek te kloppen. De eerste vergaderingen na de ontvlechting zijn nogal financieel getint : contributieverhoging, huurverhoging van de velden, beheer van de kantine, zelfwerkzaamheid en de gebouwen blijken middels een inbreng 24.000 gulden nu aan de vereniging te horen. Er is wel eens meer betaald voor opstallen.
Op 31 mei 1997 ziet het bestuur zich genoodzaakt een ’instuif’ voor alle leden, inclusief de rustenden te houden: middels een ‘eclatante zege’ op Lekvogels (2-8) wordt Meerkerk 1 kampioen van de vierde klasse C. Spitsen Andre de Groot en Patrick Vuurens zijn de schrik van voetbalbuurgemeenten: 36 treffers en de spits-nieuwe-lichting Arjan Versluis slingert vanaf het bordes van het nieuwe gemeentehuis de regelrechte hit ‘En wie niet swingt, komt uit Termei’ over de hossende supporters, waaronder ook trainer Nico Vuurens, heen. Het zal het begin van een sportieve enerverende periode van s.v. meerkerk worden.
Hoewel, het jaar erop degradeert de manschaft, maar in dat jaar zijn er 6 jeugdteams kampioen en stapt bijna de hele A1, waaronder Pascal Boom, Chris Herwig en Almer Kon, over naar het eerste.
Het clubblad ’t Hoogie heeft een goede vorm gekregen met veel leuke bijdragen, zoals die van Bundy, profielschetsen en topscoorders. Hans Snoek en Dick Kooijman geven in eind ’97 het stokje over aan de gebroeders Ab en Bram van der Wal.
Eert uw levende geschiedenis: in dit kampioensjaar komen 100 leden, geboren voor 1955 naar een reünie naar het zonovergoten Hoogh. Een idee van Joost Vink, uitgewerkt door Bas den Ottelander Hzn.
Een voorbeeld van een actie in de vereniging is ‘De nacht van Hijkoop’. De lokale bakker stelt zijn vet en beslag beschikbaar aan vrijwilligers die voor het hele dorp oliebollen en appelbeignets bakken. Als de vetdampen zijn opgetrokken zijn er 5868 bollen en 2850 beignets (1999) geproduceerd, kan men de bakkers tot in alle uithoeken van ons land ruiken, maar het jeugdfonds is wel ruim 4000 gulden rijker. Ook bij de jeugd loopt het goed: inmiddels telt de club zo’n 150 leden. Jeugdspelers worden door Ajax, Feyenoord, Utrecht en Willem II gescout. Brian Vink schopt het zelfs tot de B-jeugd van Ajax. In ’98 keert hij terug naar dorpsteam.
Na een 50 jarig bestuurslidmaatschap, waarvan ruim 31 jaar als penningmeester, stopt Bas den Ottelander Hzn, zeg maar Arkel, en neemt ontroerd de dankbetuigingen in ontvangst en deelt ze met zijn vrouw Any. Het bestuur telt maar liefst 4 vacatures.
Helaas lukt het Nico Vuurens en z’n jongens net niet om te promoveren in een zinderende beslissingswedstrijd tegen Giessen.
Voorzitter a.i. Dick Zaal ontdooit in het millenniumjaar de plannen die in 1992 in de ijskast waren gezet: de verbouwing van de kantine en bestuurskamer. Die ijskast bevond zich in een keuken, die niet voldeed aan warenwet, de jeugd wilde een jeugdhoek en de bestuurskamer ging digitaal: een PC-hoek., kortom reden genoeg voor vrijwilligers de hand aan de schop te zetten. Unaniem besluit.
Huib Apitulay wordt als trainer afgelost door John Vink. Aan dit aftreden van de heer Apitulay zat wel een luchtje. Met Vink en Henk van der Nat als verzorger zal de definitieve opgang van Meerkerk z’n beslag gaan krijgen. Later completeren Kees van der Leeden en Henk Chaigneau de verdere begeleiding van Meerkerk. Bas den Ottelander is inmiddels ’Erelid van Sportvereniging Meerkerk’ . Niemand is er op tegen.
In 2001 gaat het staedy on met de club: de uitbreiding wordt door vrijwilligers ter hand genomen, het zeer jonge Meerkerk 1 strijd bovenaan mee, het barst van de jeugd: 15 jeugdteams, zelfs een F5. Een pupillentoernooi met maar liefst 48 pupillenteams, het grootste in de omgeving. De F4 gaat met een touringcar op reis door de waard en haalt de tegenstandertjes van VVAC thuis op en beide teams gaan uit eten bij de Mac. Over verbroedering gesproken.
Nieuw fenomeen: het V-team. Een kerngroep, bestaande uit Arie van de Steldt, Michiel de Jong, Jeroen van Rossum, Patrick van Blanken en Daniel van der Wal strijden voor de terugkeer van de V op het Meerkerkshirt. Een nostalgisch getinte club die middels tal van ludieke acties zich beijvert voor dit roemruchte shirt, waarin hun voorbeelden en pure clubmensen Cor Bot, Jan van Ooijen en Piet Vink eens successen in kenden. Medio 2001 is het zover: het V-team (5e) bezit in een eigen V-shirt. Ook organiseert men een echt V-tournament met aansluitend een feest met o.a. deelname van een dame in ‘voorgeschreven ‘ kleding. Met name de jeugd vind het V-gedoe prachtig. Zij manifesteren zich prominent in het Hoogie en later via hun eigen site.
Inmiddels is de vernieuwde accommodatie in gebruik genomen en het ziet er prachtig uit.
Het Hoogie krijgt een steeds belangrijkere plaats in de vereniging. Onder hoofdredacteur Bram van der Wal krijgt het blad, ondersteunt door de moderne grafische mogelijkheden, gehanteerd door Monique de Bruijn – van der Hagen , een fris en vrolijk uiterlijk met veel fotowerk. Afleveringen van 100 pagina’s worden door de leden moeiteloos en graag gelezen. In een grote regionale krant wordt door Bram van der Wal het Hoogie ‘de maïzena’ van de club genoemd: het bindt.
Nog een ander fenomeen: de Behang-Tafel-Sessie Keeturingteam, een speciale uitgave van het 4e en later het 5 e elftal doet zijn entree. De creatieve breinen zoals Hans Snoek, Frank Veeneman en zeker oud-voorzitter Piet Veen stellen het sociale karakter van de behangtafel met daarop de geneugten des levens na afloop van een potje voetbal voorop of laten we zeggen: Verbijsterd slaan omstanders en clubleden de dolle taferelen van deze club gade: Sinterklaas voor mannen van 50 +, mobiele reclameborden, bejaarde van de week, een wedstrijdonderbreking vanwege 4 uur cupasoup tijd en er rijdt een rose LOVE…. door het dorp! Het duurt niet lang of de vereniging drukt dit team tegen het hart: hierdoor leeft een club. Het V-team geeft een alternatief clubblad uit: het Voogie.
In een zinderende nacompetitie o.a. tegen BLC promoveert het eerste net niet, maar het jaar erop is knallend raak: Meerkerk wint van EBOH en promoveert naar de 3e klasse KNVB zaterdag. Na 18 wedstrijden meldt de teller 54 punten: ongeslagen kampioen! Knetterend feest voor trainer John Vink en zijn team, want het is een echt en goed team en jong. Regiotopscoorder Arjen versluis schiet sneller dan zijn schaduw zo meldt het Hoogie in een speciale kampioensuitgave. Na ’97 wil Meerkerk ook in de 3e klasse blijven en niet het volgend jaar op z’n Volendam’s weer terug. Het gaat crescendo met de club: nog 3 teams kampioenen , trainer John Vink staat op de 3e plaats van de landelijke trainers-toptien en de sfeer in de vereniging is top. Cor Bot onvermoeibaar clubman wordt lid van verdienste.
Ook in de jeugd wordt door trainers en spelers goed werk verricht. Marcel Kers ontpopt zich tot een kampioenenkneder waar in de senioren de zoete vruchten worden geplukt.
En Meerkerk gaat door: in de herfst komt tegen ’s Gravendeel een 2-2 op het uitslagbord te staan: het Kontakt schrijft ‘Meerkerk getemd’. Nou ja. Met 30 opeenvolgende zeges staat Meerkerk strak bovenaan. En jawel: Meerkerk stoomt in één ruk door naar de 2e klasse. Ongekend in de historie van de club. Ook nu davert het feestgedruis door het door en er komt geen eind aan: s.v. Meerkerk manifesteert zich duidelijk in de feestweek op het dorp. Het begrip ‘voor altijd een dorpsclub’ krijgt gestalte. Ook in de 2e klasse doet Meerkerk 1 sterk mee en strijdt voortdurend bovenaan meer. Het dorp weet niet wat er gebeurd als ook het 2e team onder leiding van trainer Ab van der Wal in het voorjaar al van 2006 de promotie naar hoogste reserveklasse bereikt. s.v. Meerkerk is ook in de breedte sterk. Een mooie bekroning van het jubileumjaar en inmiddels maakt Meerkerk 1 zich weer eens op voor een nacompetitie.
Zonder overdrijving kan gezegd worden dat de club aan zijn ‘finest’ jaren bezig is en dat het eind nog niet in zicht is voor deze gezellige dorpsclub. Vijfenzeventig jaar prachtig voetbal in een mooi dorp; wat een genot voor die duizenden die de kleuren geel/zwart droegen en nog steeds fier dragen.
Na dit jubileum van 75 jaar in 2006 gaan we op naar de 100 jaar in het jaar 2031.
Sportief gezien gaat het vanaf hier een beetje wisselvallig het vlaggenschip van de vereniging speelt nog wel verschillende nacompetitie wedstrijden voor promotie naar een hogere klasse maar slaagt daar niet in, de laatste jaren gaat het wat minder en moet men zich proberen te handhaven in de 2e klasse maar in het seizoen 2017-2018 moet men dan toch degraderen naar de 3e klasse en komt men zodoende weer diverse oud gediende tegen zoals daar zijn Arkel, Ameide, Schelluinen en VVAC.
In november 2014 word er voor het eerst door de gemeente gesproken over het verplaatsen van het sportpark dit omdat men een nieuwe woonwijk wil gaan aanleggen genaamd De Weide 2.
Daardoor laat de gemeente in 2015 een verkennendondezoek uitvoeren in dit onderzoek word de verplaatsing van het sportpark meegenomen.
Eind 2017 krijgen de leden van onze vereniging een ontwerp te zien wat duidelijk in de smaak viel, het was een ontwerp met een landelijk karakter gebouwd in 2 lagen en 3 velden waarvan er 2 kunstgras krijgen en 1 natuurgras.
Na vele raadsvergaderingen is het in januari 2018 dan zover de gemeente geeft groen licht voor de bouw van een nieuw sportpark voor SV Meerkerk.
Op 15 april 2019 zijn er in een buitengewone ledenvergadering 2 belangrijke besluiten genomen als eerste werd er een nieuwe naam gekozen voor het nieuwe complex het werd "sportpark De Burcht" dan werd er ook het nieuwe logo bekend gemaakt en het werd, 
Inmiddels zijn de eerste werkzaamheden al begonnen en als alles volgens plan verloopt wordt op zaterdag 14 september 2019 voor de start van de nieuwe competitie geopend.
Bekijk hier
Jubileumboek 50 jarig bestaan in 1981
Jubileumboek 75 jarig bestaan in 2006
