Ameide kleurt Geel-Zwart

Waar de derby bij het eerste elftal voorlopig weer van de kaart is, is de derby bij ons dit seizoen teruggekeerd!
Afgelopen zaterdag mochten de talenten van vier aantreden tegen de buren uit Ameide. De wedstrijd waarbij in veel gevallen spanning, beleving, strijd, gezeur, felheid en onsportief gedrag samenkomen. Zo was de spanning en de wil er ook zeker bij de mannen van het vierde. Voor het eerst dit seizoen (of seizoenen) ontvingen de leiders maar één afmelding voor een wedstrijd; 20 man, hoe gaan we dit doen
Gelukkig kwamen de vrijwillige afmeldingen al snel nadat aangegeven werd dat er maar 16 shirtjes zijn in de wastas, mooi om te zien dat Gerwin en Bram zich later als toeschouwer zouden aanmelden.

Zoals iedereen merkt leven we niet in de beste weeromstandigheden de afgelopen weken, zo was het afgelopen zaterdag ook weer lekker nat op de velden. Althans, dat was op Meerkerk zo. In Ameide scheen blijkbaar de zon en werd het veld rond de middag goedgekeurd voor de kraker. Of het kostte teveel om de wedstrijd af te lassen gezien de duizenden supporters die vanuit heel het land onderweg waren naar het dorpje Ameide. Laat staan de miljoenen mensen die achter de tv de voorbeschouwing al zaten te kijken op de publieke omroep.

Na de bevestiging vanuit Ameide dat de wedstrijd door zou gaan, zijn de geel-zwarte troepen verzameld op de Burcht om de tocht door wind en weer te maken. De auto’s (en limo) werden gevuld met 16 sterspelers en welgeteld 3 supporters (waarvan 2 aanhangsels en onze Bram) en toerde onder begeleiding van Sjoerd met zijn Megafoon richting het noorden.
Aangekomen op complex Meihoven werd de veldinspectie overgeslagen, we hadden allemaal wel zo’n idee dat het niet best zou zijn. In de plek daarvan werd snel de kleedkamer opgezocht en werd onder motiverende muziek de schone was aangetrokken. Alles was op en top in staat voor de derby, op twee schoen veters na. Ongeveer tegelijk trokken Nils en Takkie hun veters kapot, waarna lichte paniek ontstond. Gelukkig hebben we materiaalmannen in ons team en had #HesselNooitDeNul een voorraad aan nieuwe veters bij zich, eerste winst al behaald!

Na motiverende woorden van de leider werd er koers gezet naar het moeras. Want dat was het zeker. Bij elke stap zakte de schoenen in de grond en bij het afzetten lag je al snel op je snufferd. Maar desondanks werd er vrij serieus warm gelopen in de stromende regen terwijl de spelers van Ameide aan kwamen druppelen. Ik maakte me ondertussen al zorgen dat het een klote pot ging worden waarbij spelers per ongeluk door zouden glijden op elkaars enkels waarna er opstootjes zouden ontstaan. Als dit maar goed af zou lopen…

Vlak voor half 3 startte de pot op het moeras, en al gauw werd duidelijk dat wij een paar tandjes sterker waren dan onze tegenstander. Tussen het glibberen en glijden door lukte het nog aardig om de bal rond te spelen en ook om tot kansen te komen. Om de situatie voor jullie te schetsen; ons middenveld en aanval had vooral de bal, en onze verdediging stond met de aanval van Ameide te ouwehoeren. Zo is het altijd leuk om te weten waar de spits vandaan komt en wat hij doet in het dagelijkse leven. De band tussen Ameide en Meerkerk is hierdoor weer een klein stukje verbeterd.
Het geschetste spelbeeld zorgde dus voor ontzettend veel kansen voor ons. Eigenlijk stonden we met rust MAAR met 5-1 voor. Zo gunde we het elkaar niet heel de tijd waardoor er grote mogelijkheden gemist werden, dit zorgde ervoor dat we dus niet met 8 á 9-1 voor stonden in de rust (zonder overdrijven!)

In de rust werd aangegeven niet te makkelijk te gaan denken en door te gaan. Al waren de wissels niet helemaal in lijn van deze uitspraken. Door de vele wissels aan beide kanten ontstond er een ander spelbeeld, Ameide werd beter en beter en kwam ook tot kansen, mede door geklungel aan Meerkerkse kant. Hierdoor werd het al snel 5-2 en 5-3, Termei geloofde er weer in.
Het glijden en glibberen werd ondertussen alleen maar gekker en gekker, het was eigenlijk een wereldwonder dat er nog geen gewonden gevallen waren.Hierdoor besloot de aanvoerder van Ameide samen met de scheidsrechter dat het bijna goed geweest was. We scoorde beide nog 1 keer wat de uitslag complementeerde; 6-4 in ons voordeel. Na ongeveer 25 minuten in de tweede helft werd er afgefloten en kleurde Ameide voorlopig weer geel-zwart.

Terugkijkend is het eigenlijk zonde dat we gevoetbald hebben afgelopen zaterdag. Door de weersomstandigheden heeft de wedstrijd ervoor gezorgd dat het b-veld op Meihoven compleet omgeploegd is en heeft wasvrouw Debby overuren gedraaid om de kleren weer schoon te krijgen. Daarnaast zorgde het bagger weer ook voor geen grote vreugde na het laatste fluitsignaal, in de kleedkamer en later op de Burcht. Na een half uur was zelfs de helft van het team nog maar over. In één woord; zonde.
Waar ik dus begon dat het een wedstrijd zou worden vol met spanning, beleving, strijd, gezeur, felheid en onsportief gedrag, werd het een wedstrijd vol glibberen, glijden en sportief gedrag. Zelf zo sportief, dat deze wedstrijd denk bovenaan staat in het sportiviteitsklassement van dit seizoen. We laten dat knokken en ongezellige gedrag met alle liefde aan ons eerste elftal over 😉

Op naar termei thuis op 6 april, laat dan de weersomstandigheden maar fantastisch zijn!

Tot de volgende!
Takkie