LRC 3 - SV Meerkerk 3

LRC 3

1 - 3

SV Meerkerk 3

...

10'

25'

Hans Bakhuizen

35'

Leon Verweij (schot)

65'

Arie van Genderen (vrije trap)

80'

Remco 't Lam (schot)

Competitie

Mannen Zaterdag reserve 3, 3e klasse 036

Datum

13 maart 2010 12:30

Scheidsrechter

Hak

Accommodatie

Onbekend

Konden we de druk aan van het moeten winnen? Dat was de vraag. De hele week werd reikhalzend uitgekeken naar de 6 puntenpot tegen onze concurrent die we moesten winnen om met een wedstrijd minder gespeeld 2 punten afstand te nemen. Op donderdagavond heb ik nog nooit zo kort in de bestuurskamer gezeten voor het regelen van maximaal 14 namen voor op het wedstrijdformulier van de zaterdag erop. Dan denk je lekker klaar te zijn en dan blijken we op vrijdagmiddag toch weer onze topscorer Bennie aan het 2e af te moeten staan. Gelukkig was Remco bereid alsnog op de bank plaats te nemen samen met zijn Hardinxveldse liefje. De andere twee wissels Jacco en Lennart en grensjager John - geblesseerd en vervangen door Chris - hadden mazzel want op zaterdag nam mevrouw Arie van Genderen ook nog plaats in de Meerkerkse dugout. In de wedstrijdbespreking werd afgesproken LRC vast te zetten en vol de druk erop te zetten met compact spel. 4-4-2 of 4-3-3 we wisten wat ons te doen stond. De opstelling was als volgt: Bjorn: Frank, Dick, Mike en Ralf: Hans, Erik, Jos: Leon, Arie en Sebastian. De wedstrijd begint en we dekken op afstand, gaan de duels niet of te laat aan, zijn slordig in balbezit en qua aannames en we speelden veel te gehaast. Het was helemaal niks, alsof we verlamd waren. Tot overmaat van ramp bleek onze meest ervaren man Dick op Copa'tjes te lopen i.p.v. op World Cups. Bij een poging een lange bal te geven gleed hij onfortuinlijk uit, schoof de bal onbedoeld in de voeten van een paarswitte speler die meteen een spits in de diepte wegstuurde. Alleen Ralf stond daar nog maar die kon ook niks meer uithalen tegen de breedtepass op de meegelopen 2e spits. Dick trachtte het nog met een AA-tje (alibi-appèl) voor buitenspel maar de 1-0 was terecht geldig en een feit na 10 minuten spelen. Als een aangeslagen bokser in de ring dolen wij in het veld en er ontstonden hachelijke situaties door slordigheden van ons. Jacco liep al warm en was bijna ingevallen in de 20e minuut, maar een stemmetje in mijn hoofd weerhield mij van de aanlokkelijke verleiding het wel te doen. Intussen staken onderlinge irritaties de kop op veroorzaakt door het geblunder van heel Meerkerk 3. Tot de grote ommekeer in de 35e minuut. Arie stuurde Leon diagonaal weg en Leon wist met zijn grote teen de bal over te keeper heen te wippen, 1-1! Ontlading bij heel het 3e en ik hield een stembandkneuzing over vanwege een oerkreet. Dit was het zetje dat we nodig hadden en we begonnen eindelijk aan het afgesproken strijdplan, duimschroeven aandraaien. Gelukkig voor ons en met name voor Dick bleek het presentje voor LRC nu niet meer dan een dooie mus. De zakken errepols waren afgeschud en de beste 10 minuten braken aan in de periode na de 1-1 die resulteerden in 3 levensgrote kansen. De eerste was van Ralf, op onze helft werd hij aangespeeld en soleerde op souplesse als een hinde langs 4 Milkaatjes. Oog in oog met de keeper van LRC was de toverdrank uitgewerkt en Ralf tikte de bal net naast. De overige kansen werden ingeleid door de wakker geworden leider Jos. Eenmaal speelde hij zich met een knappe individuele actie vrij op links maar zijn harde lage voorzet in de doelmond kon Sebas niet intikken, andermaal maar nu door vlot soepel combinatiespel geraakte Jos bij de achterlijn en opnieuw was het Sebas die eenzelfde voorzet niet kon intikken, Leon vanuit buitenspelpositie wel maar werd daarom ook terecht afgekeurd. Rust, jammer voor ons want nu hing LRC in de touwen.

Starten zoals we geëindigd waren was het devies. Dick was vooraf een zekere wissel en na het dramatische spel van de beginfase helemaal maar hij herpakte zich gelukkig. Erik was eveneens een bron van onrust in die fase en grossierde eenmaal aan de bal in balverlies door te gehaast en te moeilijk willen doen. Ook hij groeide na de 1-1 uit tot een belangrijke schakelspeler, nu wel duels winnend en ook aanvallend gezien goed meedoen. Blij verrast werden de geplande wissels hierdoor uitgesteld. Echter gaf Arie in de rust aan last van zijn onderrug te hebben dus was het afwachten hoe dat zich zou ontwikkelen. Omdat Dick vroeg of laat toch zou uitvallen door zijn fysieke/conditionele achterstand moesten we wel wachten met wisselen. Dick's vervanger zou Arie zijn maar die dreigde nu ook uit te vallen. De 2e helft starten we goed maar wisten we het veldoverwicht niet te verzilveren. Aan de andere kant was LRC gevaarlijk door een hard schot die Bjorn nog net met zijn vingertoppen kon aanraken waardoor de bal via de onderkant van de lat weer het veld insprong. Hartverzakking.

Na 60 minuten viel Dick uit en werd vervangen door Jacco. Heuf werd de targetman waardoor Leon Arie's plek overnam en Arie werd de vrije man achterin. In de 65e minuut kregen wij een vrije bal op 30 meter van het vijandelijke doel. Arie poeierde de bal op kniehoogte richting het doel, die werd van richting veranderd en vloog onbereikbaar voor de keeper het doel in, 1-2!

Zou het dan eindelijk toch gaan gebeuren? LRC ging achterin 1 op 1 spelen en hanteerde enkele wissels. Hierop reageerden we met het inbrengen van Remco voor Hans, vanwege Remco's snelheid. Hans was weer aan het poetsen en bikkelen en had in de 1e helft al geel op zak en liep sindsdien dus al op scherp. Leon vulde zijn positie weer op. Door de geboden ruimte was het wachten op de doodsteek. Omdat het 1-2 bleef bleef het nagelbijten aan de kant maar Arie liep werkelijk alle gaatjes dicht als ze al vielen. Jos kreeg last van kramp en moest gewisseld worden voor Lennart. En wat doe je dan als je met 1-3 voorstaat in de 75e minuut, uit speelt en het een 6 punten wedstrijd betreft? Juist ja, als een speer naar de kant rennen want dan kan het spel zo snel mogelijk hervat worden. Lennart nam nu Leon's plek in en Leon Jos' plek op linkshalf om de greep op het middenveld te behouden. Tot de 80e minuut toen Remco een perfect uitgevoerde counter onberispelijk afrondde. 1-3 en koers gelopen. Jacco (vrij voor de keeper), Lennart (na goed doorzetten), Sebas (kopbal) en Remco (mistrap) hadden allen nog een goal op hun naam kunnen brengen maar dat was hen niet gegund. Frank liep met nog 5 minuten te gaan een middenvelder onder het gras om een counter te verijdelen. Ik wist niet wat ik zag!! Zonder iemand tekort willen doen, want na de 1-1 speelde iedereen met passie, bezieling en 110% inzet, wil ik Mike en Sebas noemen. Mike had zichzelf bijna weer uitgeschakeld, kwam toch van ver terug en stuwde ons defensief naar grote hoogte door al zijn duels 100% te winnen. In de rust begreep ik waarom, zijn liefje Merel en zijn ouders stonden langs de lijn. Neem ze voortaan altijd mee Mikey! Sebas' opdracht was het vuur uit zijn sloffen te lopen voor de ploeg en allebei zijn voetbalschoenen zien er nu zwartgeblakerd uit. Een heerlijke overwinning van het collectief. Deze lijn vasthouden en doortrekken naar Vuren uit volgende week.