SV Meerkerk JO19-1 - Wieldrecht A1

SV Meerkerk JO19-1

1 - 2

Wieldrecht A1

Matthijs Visser (schot)

72'

Competitie

A-Junioren, A1, 1e klasse B

Datum

16 april 2011 12:15

Scheidsrechter

Walschots, L.

Accommodatie

Onbekend

Als je elke week wint is het niet zo moeilijk om een leuk verslag te schrijven, smaakt het bier ook beter en krijg je zelfvertrouwen, denk ik. Gebeurt dat niet dan wil dat niet zeggen dat je bij de pakken neer moet gaan zitten, maar laten zien dat je niet wilt onderdoen voor je tegenstander. Zo, het begin is er!

Altijd spannend die wedstrijden van de A1: de ene keer een beladen wedstrijd, de andere keer een kleurrijke wedstrijd; de ene keer een futloze wedstrijd, de andere keer een nerveuze wedstrijd. Kortom vervelen zal je je nooit en daarom stonden er ook weer veel Meerkerkers achter de hekken en 11 gemotiveerde en fitte spelers binnen de hekken.

Relaxed in het zonnetje maar wel met de nodige spanning in ons lijf keken we naar een fanatiek en goed spelend Meerkerk, dat zich aan de afgesproken tactiek hield. Dit leverde direct al een kansje op voor Youri na een goede pass van Dennis. Uit de corner kon René in de rebound op doel schieten, maar het schot was te slap en een dus een makkie voor de keeper. Tot zover nog niets aan de hand, maar dat veranderde toen bleek dat de scheids besefte dat het lente was en alle vogeltjes fluiten dus …… je raadt het al: hij had zijn fluit gevonden. En in zijn kanarie blauwe shirt werd hij vanaf dat moment de eerste fluitist in het lenteconcert. Volgens de wisselspelers een interessante opening. Kort na het zoveelste gefluit, werd Youri vrijgespeeld voor de keeper, omspeelde hem, kon scoren maar werd door de keeper neergehaald. Het fluitje, een penalty en een overduidelijke rode kaart voor de keeper (dacht iedereen), maar nee hoor: een gele! Nu willen wij niemand een kaart aan smeren maar waarom kregen wij in Almkerk dan wel rood terwijl geel had volstaan! Onbegrijpelijk! Zeker als je voor de wedstrijd de Brabantse scheids als een koning ontvangt met heerlijke koffie, gezellig met hem zit te kletsen en dan doet ie dit (niet). Doe ik ook niet meer!.

Wel een penalty en die zou het keerpunt in de wedstrijd kunnen betekenen. Maar het zat ons en in dit geval Youri niet mee, want hij schoot de bal naast. Het keerpunt in de wedstrijd dus, want Wieldrecht pompte een lange bal naar voren en in de 1 op 1 situatie scoorden zij de 0- 1. Ook moest Hendrik Jan (hamstring) nog gewisseld worden voor Mathias en liep Dennis tegen zijn eerste gele kaart op. Voorin werd er met man en macht gestreden voor de gelijkmaker, maar alleen met overtredingen konden ze Jesse, Youri en Tim stoppen. En dat leverde Wieldrecht nog meer geel op tot irritatie van de Wieldrechtse coach die het woordspelletje met de scheids verloor en met rood kon vertrekken. Een kleurrijke wedstrijd tot nu toe met in de hoofdrol een rare vogel, die ik beter een biertje of een fust had kunnen aanbieden: Brabantse Malle. Zoals je kon begrijpen werd het spel er niet beter op en tegen de verhouding in scoorden zij uit een vrije trap met een kopbal de 0 - 2. Iedereen riep nog wel “keeper, keeper” behalve de keeper zelf.

Rust, even geen gefluit maar een oppeppend verhaal van de twee G-J ’s voor het opkrikken van de moraal.

De tweede helft begonnen we sterk en dit leverde kort achter elkaar 4 corners, maar geen doelpunt. Het spelbeeld werd ook nu weer gekenmerkt door vele lichte overtredingen: ging je liggen dan kreeg je de vrije trap mee en dat werd dus over en weer gedemonstreerd. Coen op rechts voor Floren probeerde regelmatig langs of over zijn tegenstander te komen, maar dit ging niet altijd en dat leverde hem ook een kaart op. De wil om te scoren en de inzet die Meerkerk op de mat legde, was een genot om naar te kijken. Nadat een speler van Wieldrecht de 2^e gele kaart kreeg, kwam er nog meer strijd en beleving. Dit leverde kansen op voor Jesse en Mathias die na een prachtig combinatie de keeper wist te omspelen en scoorde; 1 -2 . Het kon nog: zeker tegen 10 man, ware het niet dat Coen tegen zijn 2^e gele kaart opliep en het weer 10 tegen 10 was. Nog 16 minuten op de klok in een kolkend veld, rood aangelopen spelers en een bijna kokende scheidsrechter. Dan weet je het wel: alles of niets en Hugo werd in het veld gebracht voor Tim. We kregen nog kansen, maar zonder resultaat. Ook een 2^e speler van Wieldrecht mocht het veld verlaten: 9 – 10 (hoeveel kaarten had ie wel niet bij zich?). Het klokje van het roodborstje tikte verder maar stopte al na 47 minuten en 5 seconden (zeker van de HEMA), terwijl 10 minuten verlenging heel reeel zou zijn geweest. Een kwestie van lijfsbehoud of eindelijk een verstandige beslissing? Kortom een zeldzame vogel, die scheids en hopelijk zo zeldzaam dat wij hem niet meer zien.

Jongens, ondanks dit verlies, zijn we blij met jullie getoonde inzet en zoals de coach het ook verwoordde: trots (zeker als een pauw!). Tot zover dit verslag van het lenteconcert.